Mission Failed on Valentines

Naalala ko yung first work experience ko. Since first job ko, pa- assist - assist lang ako sa mga senior ko. Ang problema lang sampu ang senior namin, tatlo lang kaming OJT. Nung una paisa-isa lang yung workload namin since first time nga, may mga araw na maghapon lang akong maghihintay ng gagawin at magpapanggap na may ginagawa kasi nakatutok sa table ko yung CCTV. Isa yun sa pinakamahirap na task, yung magpanggap na nagttrabaho. Bawal kasing makipagkwentuhan, bawal social media, walang youtube para manuod ng mga tutorial, in short sobrang boring, nakakaantok pero bawal matulog, jusko. Nung mga panahon na yon kumapit ako sa kapangyarihan ng kape, milo, tsaa at kung ano pang kutkutin. Lahat na ata ng klase ng 3in1 na try ko na. Naging updated din ako sa mga news. Halos tatlong buwan akong ganon, yung very minimal lang ang workload. Kapag baguhan ka pa lang, hindi ka pwedeng magdemand. Kasi wala ka pa naman napapatunayan. After 3 months, dun na unti-unting nadagdagan yung trabaho ha

Sobrang lapit na sa trabaho ng apartment ko ngayon. Mga 5 minutes to 10 minutes away sa office. Yung singil, ayos lang din, reasonable naman. Hindi masikip at di rin naman sobrang laki, sakto lang para sakin. Studio type, tapos may CR na rin sa loob. May lutuan, lababo at aircon. In short , maayos at comfortable tirahan. Usually ng mga nagddorm dito ay hindi lang nasa office, minsan nasa site din sila. Kapag nasa site sila, minsan umaabot ng biwan bago sila makapag-office ulit. Ang ginagawa nila, binabayaran pa rin nila yung apartment kahit hindi naman nila ginamit. Binabayaran for reservation. Parang ako... para akong apartment. Hindi napapakinabangan pero binabayaran for reservation. Hanggang kailan kaya?

August, I met this guy aaminin ko, nagsasawa na ko sa pagiging NBSB Tapos naman na ko ng college with honors pa May trabaho na rin ako at nakakapag bigay na sa pamilya Hindi ako sa nagyayabang pero nagsumikap talaga ako kasi gustong-gusto kong gumanda ang buhay ng pamilya ko, at sa future hindi na kailangan pang danasin ng magiging mga anak ko yung naranasan ko. Tulad nga ng sinabi ko, hindi ako ligawin di naman ako panget pero di rin kagandahan, di lang talaga ako approachable pero mabait naman ako Ang tangkad ko kasi, 5'10 kaya nga nung pinalabas yung tall girl sa netflix, sobra akong naka-relate sobrang awkward kasi sa babae na mas maliit sa kanya yung guy, tapos awkward din naman sa lalaki yung mas tangkad pa sa kanila yung babae. I can't find someone at school, sa work so kailangan ko ng gumalaw-galaw Nag try ako dati ng Tinder kaso malas , nakatagpo ako ng manyak simula pa lang iba na ang mga galawan, yung kamay kung saan-saan napupunta. di naman nya

Weird man pero pag bored ako sa office nagssearch ako ng mga articles tungkol sa mga single, NBSB, pano makipagdate, pano lumandi lahat na... Wala lang , gusto ko lang ma feel na hindi ako nagiisa sa ganitong situasyon. Hopeless talaga dito sa office dahil lahat ng tao dito pamilyado na. Pero may choice naman ako, pwede akong mga dating app para alam mo na... magkajowa na finally. But the thing about dating apps, it feels like I just want to settle just to have someone. Mahirap talaga ang love. Lalo na pag di ka ligawin. Somehow, ang tao kasi by nature pag naghahanap ng partner, we tend to be attracted for someone na katulad natin. Not necessarily na maganda hanap din ay pogi, or mayaman sa mayaman That mentality is quite outdated. You are more likely to fall inlove with someone that has the almost same personality like you have. Kasi ang hinahanap naman talaga natin is yung makakapag pasaya satin. Kapag bata ka pa, naghahanap ka ng someone na mala prince charming, yun

Yung pinaka mahirap na part as a writer yung san ka huhugot ng ideas sa mga sinusulat mo. Usually, nakakapagsulat lang ako ng marami kapag nalulungkot. Para kasi sakin dun mas masarap basahin ang isang bagay kapag nararamdaman mo yung emosyon ng nagsulat. Ang tagal-tagal ko ng pinapangarap makapag sulat ng isang libro, actually may nasimulan na ko pero ang problema kasi... pano ko ba tatapusin? Pano ko ba mapapaikot-ikot to? Sana one day makagawa din ako ng isang kwento.

I have a lot of negative thoughts lately - Unfriended na ko sa facebook ng dati kong coach sa competition - I'm not in good terms with my previous employer even with my college classmates - Napaka yabang ko noon , maldita at insensitive ... dahil don marami akong nasaktan at inaway - Right now, I'm vulnerable - I loose a lot of friends - I cant fit in with my new company - My family knew that I'm earning more that's why they tend to demand more - Marami ang nangangamusta pag may kailangan na lang at hindi para tanungin ka kung ok ka pa ba - I failed again in love What's wrong with me? Am I I that bad? It hurts when people are trying to avoid you. Am I a toxic person? I'm changing now because of my mistakes. But sometimes, I just cant recognize myself Being a different person somehow makes me unhappy. But this morning, while I'm scrolling down my linkedin newsfeed, I read this article saying this, " As you make a habit of no